σπουδάζω

ΝΜΑ, και σπουδάχνω Ν

ασχολούμαι με κάτι επιμελώς και με προσοχή, μελετώ με προσοχή κάτι ώστε να τό μάθω (α. «σπουδάζει ιατρική» β. «ἐσπούδαζε διδάσκων», Ξεν.)

νεοελλ.

1. (μτβ.) α) παρέχω σε κάποιον τα μέσα για να σπουδάσει μια επιστήμη ή τέχνη και να τήν ασκήσει («πούλησε σχεδόν τα πάντα για να σπουδάσει τα παιδιά του»)

β) (στον Ερωτόκρ.) κάνω κάποιον να βιαστεί, ταχύνω («εγώ δε θε να καρτερώ κι η ώρα με σπουδάζει», Ερωτόκρ.)

2. (αμτβ.) φοιτώ σε ανώτερο ή ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, είμαι σπουδαστής

3. (η μτχ. παθ.παρακμ. ως ουσ.) σπουδασμένος, -η, -ο και σπουδαγμένος, -η, -ο

α) άτομο που έχει σπουδάσει μια επιστήμη, που έχει κάνει σπουδές

β) άτομο με πολλές γνώσεις

μσν.-αρχ.

παθ. σπουδάζομαι

α) (για κείμενα ή προβλήματα) είμαι αντικείμενο σοβαρής μελέτης («πολλοῑς χρήσιμος φανεῑσα, μετὰ τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν», Ευστ.)

β) συντίθεμαι, είμαι συντεθειμένος

αρχ.

1. προσπαθώ (α. «οὐ γὰρ λόγοισι τὸν βίον σπουδάζομεν λαμπρὸν ποιεῑσθαι», Σοφ.

β. «σπούδασον ἐλθεῑν ταχέως», ΚΔ)

2. αποδίδω μεγάλη σημασία σε κάποιον («οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν», Πλάτ.)

3. υποστηρίζω κάποιον, προσπαθώ να τόν ωφελήσω («ἐθαύμαζε τοὺς περὶ αὐτὸν σπουδάζοντας», Ισοκρ.)

4. μιλώ ή ενεργώ με σοβαρότητα

5. διδάσκω, παραδίδω μαθήματα

6. ταράσσω, ενοχλώ κάποιον

7. κάνω κάτι με γρηγοράδα ή με προθυμία, με ζήλο

8. (το αρσ. μτχ. ενεργ. παρακμ. ως επίρρ.) ἐσπουδακώς

με σπουδή, πρόθυμα

9. (το ουδ. πληθ. μτχ. παθ. παρακμ.) τὰ ἐσπουδασμένα

τα πιο εκλεκτά

10. φρ. «σπουδάζεταί τι» — επιδιώκεται κάτι με ζήλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπουδή* (για τη σημ. τού ρ. βλ. και λ. σπεύδω και βιάζω)].